İnternet kullanımının günlük yaşamın her alanında yaygınlaşması hatta bazen onun ayrılmaz bir parçası haline gelmesinin ticari faaliyetler bakımından bir yansıması olarak elektronik ticaret (e-ticaret) de gün geçtikçe artmaktadır. Şekil ve muhteva itibariyle geleneksel ticari faaliyetlerden birçok açıdan farklılık taşıyan bu – yeni – ticaret modeli beraberinde yeni uyuşmazlık türlerini de getirmektedir. Diğer yandan, bu model ticari faaliyetlerde çoğu kez taraflar birbirlerini – hatta alıcı çoğu zaman satın aldığı mal yahut hizmeti dahi – görmemekte, bu ortamın ve durumun bizatihi kendisi uyuşmazlıkların nicelik ve nitelik olarak artmasına ve farklılaşmasına zemin teşkil etmektedir.

Kural olarak, her uyuşmazlık için ayrı dava açılır. İdari yargılama usulünde de; idari işlem ve eylemlerden doğan uyuşmazlıklar için ayrı ayrı dava açılması gerekir. Bu genel ilkeye rağmen, bu çalışmada da üzerinde durulacak çeşitli nedenlerle, birden fazla uyuşmazlığın tek bir davada görülmesi veya birden fazla davanın birlikte görülmesi söz konusu olabilir. Gerek medeni yargılama usulünde gerekse idari yargılama usulünde, hangi durumlarda, birden fazla uyuşmazlığın tek bir dava ile görülebileceği veya ayrı ayrı açılmış davaların birleştirilebileceği haller ilgili yasalar ile düzenlenmiştir. İdari yargıda davaların birleştirilmesi veya davaların birlikte görülmesine ilişkin farklı düzenlemeler bulunmaktadır. Ancak çalışmada, bu düzenlemelerden de bahsedilmekle birlikte, esasen İdari Yargılama Usulü Kanunun 38-42.maddelerinde düzenlenmiş olan bağlantı müessesi incelenmiştir.

Bu incelememizde icra inkâr tazminatıyla ilgili bütün ayrıntılar üzerinde durmayı amaçlamadık. Özellikle Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun vermiş olduğu bir kararı ve bu karardaki karşı oy yazısını da dikkate alarak, icra inkâr tazminatında Kanun’da ifade edilen “hükmolunan meblağdan” (m.67, II) ne anlaşılması gerektiği üzerinde duracağız.
Ancak asıl incelememize geçmeden önce, konunun daha iyi anlaşılabilmesi için icra inkâr tazminatı kavramı, tanımı ve şartları üzerinde genel hatlarıyla kısaca duracağız.

“Osmanlı İmparatorluğu’nun anayasal belgelerinde dillendirilen haklar ve özgürlüklerin belirginleştirilmesi” adıyla adlı bu çalışmanın temel amacı, Osmanlı İmparatorluğu’nun haklar ve özgürlüklere ilişkin yaklaşımının, “anayasal” düzlemde tespit edilmesidir.
Osmanlı İmparatorluğu’nun haklar ve özgürlüklere yönelik tutumunun anayasal düzlemde belirginleştirilmesi amacıyla, ilkin, kavramsal çerçeve açıklanmıştır. İkinci olarak, Osmanlı İmparatorluğu’nu, bu çalışmada incelenecek olan anayasal belgeleri hazırlamaya ve ilan etmeye iten dürtü üzerinde durulmuştur. Yani, bu çalışma bağlamında bizi öncelikle ilgilendiren soru, İmparatorluğun, anayasal belgelerini, hangi amacı gerçekleştirmek için takdim ettiğidir. Nihayet, üçüncü olarak da, Osmanlı İmparatorluğu’nun anayasal düzlemde ilan ettiği anayasal belgelerde dillendirdiği haklar ve özgürlükler sunulmuştur.

Borç ilişkisinin tarafları konum itibariyle “iki taraflı” görünüm sergilerler. Bunlar alacaklı ve borçlu konumudur. Üç ya da daha fazla taraflı hukuksal ilişkiler (örneğin, kararlar gibi) bir yana, iki taraflı borç ilişkilerinde taraflar borç ilişkisi ile birbirine bağlı olurlar. Alacaklı veya borçlu taraf konumundaki böylesi “tekliğe” rağmen, konumun bünyesinde birden fazla şahıs bulunabilir. Örneğin, alacaklı konumunun birden fazla şahıstan oluşması mümkündür. Böylelikle birden fazla alacaklının veya birden fazla borçlunun yan yana olmasıyla daha karmaşık ilişkiler doğar. Teselsül kurumu, borç ilişkisinin her iki konumunda meydana gelen böylesi bir çoğalmaya bağlı önemli bir konuyu oluşturur