Okumaya başladığınız bu yazı, “küreselleşme” süreçlerinin dünyanın sosyal, siyasal ve kültürel haritasını yeniden şekillendirdiği bir ortamda vatandaşlıkla şehir arasındaki ilişkiyi yeniden düşünmek noktasında küçük de olsa entelektüel bir katkı sağlamayı hedeflemektedir. Kuşkusuz ki, şehrin ve vatandaşlığın belirli noktaları açısından ilişkilendirilmesi önemlidir. Şehir, civic kültür ve ethosa mekânlık kapasitesiyle, vatandaşlık ise “kişi olarak vatandaş(lık)” boyutuyla bu çalışmaya konu olmaktadır. Konuyu bu odaklarla sınırlandırarak incelemek, elbette gerekçelendirmesi gereken bir husustur. Bu işlem, aynı zamanda sözü edilen ilişkinin biçiminin daha açıklıkla tespiti noktasında da oldukça önemlidir. Bu amaca yönelik olarak vatandaşlık kavramının bileşenleri çözümleyici bir yaklaşımla kategorileştirilmektedir.
Bu çalışmada, bir yandan, şehir, civic kültüre/ethosa kaynaklık eden tarafıyla, vatandaşlık ise bu kültüre gereksinim duyan boyutuyla incelenirken; öbür yandan civic kültür, şehirle vatandaşlığın ilişkisinin belirlenmesinde kilit kavram olarak tespit edilmektedir. Kuşkusuz, civic kültür, “kişi olarak vatandaş(lık)” gibi terimler, bu yazı çerçevesinde ifade ettikleri anlam açısından tanımlanması gereken terimlerdir. Ayrıca, şehrin hangi özelliklerinin ve nasıl, civic kültür ve ethosu olanaklı kıldığı meselesi de üzerinde durmayı hak eden bir konudur. Bu yazıda tanımlanan diğer kavramlar gibi civic kültüre ve şehre ilişkin tanımlamalar da büyük ölçüde “ideal tipleme” formatında ve normatif çerçevededir. 20. yüzyılın son çeyreğinden bugüne geçen zaman aralığını tanımlayan ana faktörün/sürecin küreselleşme olduğu dikkate alındığında, bu süreç (küreselleşme) ve ideolojinin (küreselcilik) şehri, civic kültüre mekânlığı açısından dönüştürüp dönüştürmediği, olası dönüşümlerin vatandaşlığın sine qua non bir bileşeni olan bu kültürü ne yönde etkilediği, onu ne ölçüde aşındırdığı ya da güçlendirdiği meselesi, yazının ilerleyen safhasında mercek altına alınıyor. Yazı boyunca yapılan analizlerde, “sosyal inşacı yaklaşım” temel perspektif konumundadır.

Dağıtım modeline dayalı sosyal güvenlik sistemleri son yirmi yıldan beri bir çok ülkede önemli finansal problemlerle karşılaşmaktadırlar. Bu ülkelerin çoğu sosyal güvenlik sistemlerinin kurumsal yapısını ve sistem gelirlerinin kullanımında ve idaresinde farklı düzenlemelere yer vermektedirler. Bu ülkelerden biri olan A.B.D. kendi sisteminde gelecekte beklenen finansal krizin üstesinden gelmek için 1970’lerden beri pek çok reform çalışmaları geliştirmiştir. Bu çalışmalar neticesinte üç temel reform seçeneği kamu oyunu uzun süredir meşgul etmektedir. Bu çalışma Amerikan sosyal güvenlik sistemi için sözü edilen reform seçeneklerini değerlendirerek hangi alternatifin daha uygun olduğunu belirlemeye çalışmaktadır. Çalışmamız bireysel güvenlik hesapları planının Amerikalıların aradığı plan olduğunu ileri sürmektedir.

Yerel yönetimlerde performans ölçümü konusu, son yılların yoğun ilgi gören konularındandır. Birçok merkezi ve yerel yönetim birimi, akademik organizasyonlar ve sivil toplum kuruluşları tarafından bu ilginin sonucunda bu alanda birçok çalışma ve uygulama yapılmakta ve performans ölçümüne olan ilgi katlanarak artmaktadır. Yerel yönetimlerde mükemmelliğe ulaşmayı kendisine misyon edinmiş olan ICMA(International City/County Management Association), yerel yönetimlerde performans ölçümü çalışmalarında öncü bir rol oynamış ve bu konudaki çabalarını hayata geçirdiği çeşitli uygulamalar ile sürdürmektedir.

Adlî Kolluk Yönetmeliğinin “Adlî kolluk hizmetinin denetimi” başlıklı 13 üncü maddesine göre; “Cumhuriyet başsavcıları ve Cumhuriyet savcıları;
a) Adlî kolluk hizmetlerinin etkin ve verimli yürütülebilmesi amacıyla, adlî kolluk görevlilerince ifa edilen adlî işlemleri her zaman denetler.
b) Yürütülen soruşturma evrakını gerektiğinde ilgili adlî kolluk biriminde inceleyerek, soruşturmaya ilişkin eksik gördüğü hususların ikmalini emredebileceği gibi, soruşturma evrakı ve taraflarının bulunduğu hâl üzere Cumhuriyet başsavcılığına intikal ettirilmesi talimatını da verebilir.
Birden fazla Cumhuriyet başsavcılığının yetki çevresinde faaliyet gösteren adlî kolluk sorumluları hakkında, değerlendirme raporları her yıl sonunda diğer yer Cumhuriyet başsavcılıklarının görüşü de alınarak adlî kolluk biriminin merkezinin bulunduğu yer Cumhuriyet başsavcısı tarafından düzenlenir.”

Bitki ıslahçı hakkının konusunu bitki çeşidi teşkil etmektedir. Bitki çeşidi, botaniksel sınıflandırmada en son basamakta yer alır . Bitki çeşidi için koruma, Yeni Bitki Çeşitleri Hakkında Uluslararası Sözleşme (UPOV) ve ıslahçı hakkıyla ilgili ulusal kanunlarda sağlanmış olup; botaniksel olmayan, bakteri ve virüs gibi mikroorganizmalar ve hayvanlar gibi kompleks canlı varlıklara bu yolla koruma tanınmamıştır . Mikroorganizmalar, bakteriler , funguslar, bira mayası, algler, protozoalar ve insan, hayvan ve bitki hücreleri gibi, görüş sınırlarının altında bir boyutta bulunan ve laboratuar şartlarında çoğaltılabilen ve işlenebilen tek hücreli organizmalardır . Keza, plazmidler ve virüslerin de bu tanım altına girdiği düşünülebilir .