Bilgi Ekonomilerinin veya Yeni Ekonomilerin gelişmesinde ileri teknolojiler üretmeye yönelik yatırımların oynadığı rol yapılan bir çok akademik araştırmada belirlenmiştir. Böylece Bilgi ekonomilerine ulaşma amacındaki ülkeler için belli bir optimum teknolojik yatırım seviyesini gerçekleştirmek, dolayısı ile bunun için gerekli finansmanı sağlamak önemli hedef olmaktadır. Bu bağlamda optimum teknolojik yatırım seviyesi ile finansal sistemin unsurları arasındaki etkileşimin analizi, hem Bilgi Ekonomilerinin gelişim dinamiğinin incelenmesi bağlamında, hem de Bilgi Ekonomilerine yönelik politikaların belirlenmesi bağlamında önemli bir araştırma konusu olarak ortaya çıkmaktadır. Buradan hareketle, çalışmamızın amacı Bilgi Ekonomisinin gelişim süreci ile finansal yapı ve politikalara ilişkin uygulamalar arasındaki etkileşimi analiz etmektir.

20. yüzyılın en önemli buluşlarından biri olan internet, yaşamımızın her alanına hızla girmiş bulunmaktadır. İnsanlar, dünyanın herhangi bir yerindeki bilgi, mal ve hizmetlere bir tuşa dokunmakla ulaşabilmekte, oturdukları yerden dünyadaki ticari, siyasal, sosyal, tıbbi, bilimsel, kültürel, sportif, sanatsal etkinlik ve hizmetlerden yararlanabilmekte ve katkıda bulunabilmekte ve bunlardan yararlanabilmektedir. Kısacası internet sayesinde, dünya adeta elimizin altına, parmaklarımızın ucuna gelmektedir.
Teknolojinin ve özellikle internetin getirdiği bu olanaklardan sadece kişiler değil, devlet ve kamu tüzel kişileri de yararlanmakta ve devlet ve kamu hizmetlerini daha hızlı ve kaliteli bir şekilde yapmaktadırlar. Bürokrasi ve kırtasiyecilik gibi devlet ve kamu idaresinin en önemli sorunları, belli ölçüde internet ve teknolojinin diğer olanakları ile daha kolay aşılabilmekte , işlemler şeffaf bir ortamda gerçekleştiği için, kamu kurum ve kuruluşları, adeta bilgi toplumu hizmeti sunmaktadırlar .
Ancak internetin getirdiği bu kolaylıklar yanında bir takım sorun, problem ve olgular da ortaya çıkmaktadır. Bu konudaki teknik gelişmeler, diğer bir çok alanda olduğu gibi hukuki düzenleme yapmayı da zorunlu kılmakta, klasik bazı temel hukuki kavram, kurum ve olgularda değişiklik yapmayı, yeni bazı kavram ve kurumları oluşturmayı gerektirmektedir. Burada da en önemli sorun, internetin hukuksal olarak düzenleme altına alınması noktasında belirmektedir. Çünkü interneti kapsamlı bir şekilde düzenleyen, bağımsız disiplin niteliğinde bir hukuk dalı mevcut değildir . Mevcut yasal düzenlemeler yetersiz kalmakta, özellikle kamu hukuku alanında ciddi sorunları beraberinde getirmektedir. Eğer düzenleme yapılmaz ise daha da büyük sorunları meydana getireceği kuşkusuzdur. İnternetin tüm sınırları alt üst eden global karakteri karşısında, local veya ulusal düzenlemeler yeterli olamamakta, global ve ulusal üstü düzenlemeler yapılması gerekmektedir .

Reinventing government movement is a recent and influential approach for reforming public organizations in many countries. Based on the New Public Management Paradigm developed in 1980s, the movement gained great momentum in the United States of America, especially with the introduction of the National Performance Review and the Government Performance and Results Act of 1993 which reflected the reinventing ideas on reforming the federal government.


While the act’s managerial philosophy closely related to the New Public Management Paradigm and the Osborne and Gaebler’s book, Reinventing Government, the main assumptions of the rational means-ends relationship structure established for achieving the expected reinventing goals are rooted in the Rational Choice Theory.


This paper analyzes the rational assumptions of the reinventing movement in the American federal government and the threats to the validity of these assumptions. The study uses data from the academic literature as well the reports of public organizations that present findings about the implementation process. The study concludes that existing threats must be addressed to reach expected reinventing outcomes.

Memur kavramının genel kabul görmüş bir tanımı yoktur. Yapılan tanımların içeriği ve kapsamı da aynı ülkede bile değişmekte, hatta aynı zamanda ve farklı kanunlarda değişik memur tanımları bulunabilmektedir. Bunun­la birlikte, İdare Hukuku ve dolayısıyla Memur Hukuku’nun yazılı kaynak­larından olan anayasal düzenlemelerde genellikle memur temina­tının belirli yönlerinin anayasal teminat altına alındığı da dikkati çekmektedir.

Memur kavramının tanımı oldukça güçtür. Buna rağmen hukuk düzenimizde çeşitli memur tanımları yapılmıştır. Anayasa, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu ve Türk Ceza Kanunu, memur kavramını kendi yönlerinden tanımlamışlardır. Ancak nasıl tanımlanırsa tanımlansın, yasa koyucu, siyasî, idarî ve teknik memur tanımında iki unsura ağırlık vermiştir. Bu iki unsur “kamu hizmeti” ve “sürekli” bir şekilde idare kadroları hiyerarşisi içinde bulunmaktır.

Kamu hizmeti ile memur arasındaki hukukî ilişki ve bağın belirlenebilmesi memur tanımının unsurlarının ortaya konulması bakımından önemlidir. Kamu hizmetinin sürekliliği ilkesi memuriyetin meslek olarak kabul edilmesi ve sürekli olmasını da gerektirir.

Bilindiği gibi demokrasi sözcüğüyle anlatılmak istenen genellikle, temsile dayanan demokrasidir. İdeal demokratik rejim ise diğer yandan, alınan bunca mesafeye rağmen hala bir ideal olmaya devam etmektedir.
Gelişen yeni teknolojiler sosyal bilimlerde ve hukukta çok önemli gelişmelere neden olmuştur. Özellikle bilişim ve elektronik teknolojisindeki gelişmeler, demokrasi, devlet ve siyasal partiler gibi farklı siyasal kurumların yapısında temel bazı değişikliklerin yapılmasını zorunlu hale getirmiştir. Bu bağlamda gelişmiş teknoloji kullanılarak doğrudan demokrasinin ideal bir yöntem olmaktan çıkarılacağı ve gerçekleştirilebileceği ileri sürülmektedir. Elbette bütün bu gelişmeler ve tezler bir çok siyasal kurum ve kavramın yeniden tartışılmasını zorunlu hale getirmektedir.
Bu yeni teknoloji toplum ve dünyanın temel sorunlarını çözebilecek midir? İnternet ve yeni teknoloji en mükemmel demokrasi sayılan “doğrudan demokrasiyi”yi sağlayabilecek midir? Hemen belirtmeliyiz ki, teknolojinin kendiliğinden sosyal ve politik sorunları çözeceğini kabul etmek fazla iyimserlik olur. Teknoloji bu anlamda yansızdır; o sorunların çözümü için olanaklar, yöntemler ortaya çıkartabilir. Bu nedenle teknolojiyi toplum ve dünyanın yararına kullanmak, bunun için teknolojik gelişmeleri takip etmek, ısrarcı bir şekilde uygulamak, uyarlamak ve hayata geçirmek, toplumdaki karar vericilerin, entellektüel güçlerin ve siyasal mekanizmaların sorunu ve sorumluluğudur.